آدمی اگر بیامبر هم باشداز زبان مردم آسوده نیست.زیرا اگر بسیارکار کند

میگوینداحمق  است.اگر کم کار کند میگویند تنبل است.

اگر بخشش کند میگویندافراط میکند.اگر جمعگرا باشد میگویند بخیل است.

اگر ساکت وخاموش باشد میگویندلال است واگر زبان آوری کند میگویند

وراج وبرگوست. اگر روزه بر ارد وشبها نمازبخواندمیگویند ریاکار است و

اگر نکند میگویندکافر است وبیدین.

لذانباید بر حمد وثنای مردم اعتنا کردوجز ازخداونداز کسی نترسید.

ترس از خدا خوب است.

نه از بنده خدا.